Wat wij misschien vergeten zijn , onthoudt onze stem ” - Elisabeth L. Keyes
De menselijke stem is een spiegel van ons innerlijk universum. Ze onthult onze stemming, angsten, hoop, spanningen, gedachten en verlangens. Woorden kunnen leugenachtig zijn, maar de toon van onze stem vertelt de waarheid.
Wie graag zingt, weet dat dit een bron van vreugde is. Toch is het voor de meesten onder ons moeilijk om ons in alle vrijheid te laten horen. Wie heeft er immers geen oordeel over haar of zijn stem? Of over die van een ander. De meeste en strengste oordelen over onze stem komen van onszelf: we vinden haar lelijk, te zwaar, te hoog, niet hoog genoeg, te zacht, ze trilt, ze draagt niet, ze klinkt vals. Of we willen onze stem wel laten horen, maar daarin liefst niet te hard opvallen. Kortom, we willen vooral de controle houden over het geluid dat ons ontsnapt. Dat geeft spanning en die spanning willen we weg. En eigenlijk is die spanning op dat moment de bron van onze ‘muziek’. Hoe zou het zijn om ons te bevrijden van het keurslijf van controle en oordelen? Zodat er plaats kan komen voor de vreugde van het zingen.
In stembevrijding gaan we op zoek naar onze moeiteloze stem. Onze moeiteloze of natuurlijke stem zit in ons lijf, is ons lijf. Via kleine stapjes en oefeningen bouwen we die op en geven we ze meer ruimte en klank.
Mijn belangrijkste uitgangspunten zijn:
• Onze stem is van nature perfect in staat om het hele scala van gevoelens uit te drukken. Ze moet niet
eerst gepolijst worden, om te ‘kunnen klinken’.
• Eerst is er een beweging naar binnen. We luisteren naar wat in ons leeft of wat ons blokkeert.
Vervolgens geven we daar klank aan. Meestal begint die klank klein en aftastend. Door er meer en meer ruimte
aan te geven, eigenen we ons steeds meer van onszelf toe.
• Het proces van stembevrijding brengt ons in contact met een grote kracht en vreugde die diep in ons huist
over stembevrijding
